Aprendamos sobre o SARS_CoV_2

imagen

O coronavirus (COVID_19) é unha enfermidade infecciosa causada por un coronavirus descuberto recentemente.

Orthocoronavirinae, comunmente coñecidos coma coronavirus, son unha das dúas subfamilias de virus pertencente á familia Coronaviridae, denominados de tal xeito porque, vistos cun microscopio de electróns, teñen unha especie de halo en forma de coroa ao seu arredor.

A maioría das persoas infectadas polo virus COVID-19 experiencian enfermidades respiratorias (de leves a moderadas) e se recuperan sen precisar de tratamento especial. Os máis maiores, e aqueles que carguen con problemas de saúde secundarios coma enfermidades cardiovasculares, diabetes, enfermidades respiratorias crónicas e cáncer, son máis propensos a desenrolar enfermidades máis graves e serias.

A mellor forma de previr e frear a transmisión deste é estar ben informado sobre o virus, a enfermidade que causa e como se propaga.

O virus propágase principalmente a través de pequenas gotas de saliva ou secreción procedente do nariz cando un infectado tuse ou esbirra, polo que é moi importante acostumarse a pequenas accións coma tusir na zona interior do cóbado.

Respecto a súa reprodución: a replicación dos coronavirus comeza coa entrada na célula, momento no que perde a súa envoltura, e o xenoma de ARN se libera no citoplasma. O xenoma do coronavirus conta con certas características que lle da un gran parecido ao ARN mensaxeiro eucariota. Isto permite que ao ARN se lle acaroen os ribosomas citoplasmáticos para a súa tradución. Os coronavirus teñen tamén unha proteína “replicase” codificada no seu código xenético, que lles permite xerar novas copias do seu ARN sen necesidade de transcribirse a ADN, usando os recursos da célula hóspede. Basicamente, pasan a formar parte da célula eucariota e reprodúcense con ela.

Para rematar este post, gustaríame desmentir algún mito xa que, ultimamente, a realidade está moi difusa con tanto bulo mediático.

  1. A vacina que cura o COVID-19 está dispoñible. Falso.

Verdadeiro: Non hai vacina para o actual e novo coronavirus. Os científicos xa empezaron a traballar nunha, pero crear unha vacina que sexa segura e efectiva en seres humanos toma varios meses.

  1. Podes protexerte do COVID-19 tragando ou facendo gárgaras con lixivia, tomando ácido acético ou esteroides, usando aceites esenciais, sal, auga, etanol ou outras sustancias. FALSO.

Verdadeiro: Ningunha destas recomendacións te protexe do virus a algunhas poden ser moi perigosas. A mellores formas de protexerte deste (e outros) coronavirus son: lavar as mans frecuentemente, non tocar a cara e evitar o contacto cos demáis (especialmente con aqueles enfermos, tusindo ou esbirrando).

  1. Este coronavirus foi creado a propósito/ liberado pola xente. Falso.

Verdadeiro: Os virus poden cambiar co paso do tempo. Ocasionalmente, unha enfermidade brota cando un virus que é común en animais como porcos, morcegos ou paxaros sofre cambios e pasa a humanos. É moi probable que fora así como apareceu.

  1. Pedir ou comprar produtos procedentes de China fará que unha persoa enferme. Falso.

Verdadeiro: Investigadores están estudando o novo coronavirus para aprender máis sobre como infecta ás persoas. Os científicos apuntan que a maioría dos virus similares a este non permanecen por moito tempo con vida en superficies, polo que non é nada probable que collas o COVID-19 por un paquete que tardou días ou semanas en chegar dende alí.

  1. Levar máscara protéxete do COVID-19.Falso.

Verdadeiro: Certos modelos de respiradores profesionais moi apertados (coma o N95) poden protexer a saúde de traballadores mentres estes coidan aos infectados.

Non é recomendado para o público xeral levar máscaras cirúrxicas lixeiras porque, ao non estar especialmente apertadas, poden permitir que as pequenas gotas cheguen ao nariz, boca ou ollos.

Ademáis, a xente co virus nas mans que toca a súa cara por debaixo da máscara pode infectarse de igual xeito.

As persoas con enfermidades respiratorias poden levar estas máscaras para diminuír a probabilidade de infectar a outros. Temos que considerar que, acaparalas, fai que algúns doentes enfermos e traballadores que as precisan non podan dispoñer delas.

Que opinades sobre estes mitos? Pensabades que algún era certo?

Fontes:

https://es.wikipedia.org/wiki/Orthocoronavirinae

https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/about/share-facts-h.pdf

https://www.isglobal.org/-/coronavirus-myths-and-truths

https://www.sinobiological.com/research/virus/coronavirus-replication

https://www.ecdc.europa.eu/en/novel-coronavirus/facts

 

COVID-19

imagen

A enfermidade do coronavirus 2019 (COVID-19 polas súas siglas en inglés) é unha enfermidade contaxiosa causada polo segundo coronavirus da síndrome respiratoria aguda severa, un virus parente achegado do virus da SARS. A enfermidade detectouse e púxoselle nome durante o andazo de coronavirus de 2019–20. As persoas que desenvolven a enfermidade poden ter febre, tose seca, cansazo e dificultades para respirar. A dor de gorxa, pingar de mocos ou esbirros son síntomas menos comúns. As persoas afectadas poden acabar por desenvolver pneumonía e fallo multiorgánico, o que podería acabar causando a morte. A ratio de mortalidade varía moito entre os estudos e poboacións analizadas, probablemente polas distintas metodoloxías, pero estaría entre un 1% e un 5%, dependendo tamén da idade e da saúde xeral dos pacientes. A infección transmítese dunha persoa a outra mediante as pingas respiratorias que se producen nos condutos da respiración, a miúdo durante a tose ou os esbirros. O tempo que transcorre entre o contacto co virus e a aparición dos primeiros síntomas vai dos 2 aos 14 días, xeralmente, cunha media de 5. O método habitual de diagnose é a PCR con transcritase inversa (rRT-PCR) a partir dunha mostra nasofarínxea ou de flemas.

A súa orixe crese que o virus ten orixe animal, probablemente procedente dun mamífero. Aparentemente houbo unha serie de contaxios iniciais, do mesmo animal común (quizais non do mesmo individuo), que deron lugar ao andazo de decembro de 2019. Estes contaxios teríanse producido na cidade chinesa de Wuhan. A partir de xaneiro de 2020 empezan a detectarse xa transmisións de humano a humano. Os pulmóns son os órganos máis afectados por este coronavirus COVID-19 porque o virus accede as células hóspedes grazas á enzima ECA2, que é abondosa nos alvéolos.

imagen

Pódese previr o contaxio da enfermidade lavando as mans, arredándose da xente que tuse ou esbirra e evitando tocar a cara (boca, ollos, nariz…) coas mans, non sendo que as mans se lavasen de recente. Tamén se recomenda que se tusimos ou esbirramos cubramos a cara cun pano, ou que o fagamos contra o sangradoiro, ou parte interior do cóbado, para evitar que as mans sirvan de vía de contaxio para outras persoas. A xente que crea que pode ter a enfermidade debe pórse en contacto telefónico co seu sistema médico, evitando acudir aos centros de saúde en persoa. Tamén se ten recomendado o emprego de buceiras cirúrxicas, especialmente para a xente que está ao coidado de persoas que poden ter a enfermidade. Polo de agora non existen vacinas nin tratamentos antivirais específicos, así que o tratamento da enfermidade consiste basicamente en paliar os síntomas.

O COVID-19 reprodúcese mediante a replicación, comenza coa entrada na célula, momento no que perde a súa envoltura, e o xenoma de ARN liberase no citoplasma. O xenoma do coronavirus ten unha caperuza metilada no extremo, e unha cola poliadenilada no extremo, dándolle un gran parecido ao ARN mensaxeiro eucariota. Isto permite que ao ARN se lle adhiran os ribosomas citoplasmáticos para a súa tradución. Os coronavirus teñen tamén unha proteína, que lle permite xerar novas copias do seu ARN sin necesidade de transcribirse o ADN, usando os recursos da célula. Esta é unha estratexia vírica para a economía xenética, xa que lle permite codificar un bo número de proteínas con un número pequeno de transcritos.

https://es.m.wikipedia.org/wiki/Orthocoronavirinae (Replicación)

https://gl.m.wikipedia.org/wiki/Enfermidade_do_coronavirus_2019 (Causa)

https://cuidateplus.marca.com/enfermedades/infecciosas/Coronavirus.html (Contrastar a información)

 

PLUTÓN VOLVE SER UN PLANETA?

Plutón deixou de ser considerado un planeta hai 14 anos, xa que, non ten unha órbita limpa arredor do sol, nin é o suficientemente masivo para ter unha forma esférica. Co descubrimento do corpo celeste “Eris”, os científicos da Unión Astronómica Internacional, decidiron que Plutón tería que pasar a caracterizarse coma planeta anano.
Foi o director da NASA, Jim Bridestine (un bó amigo de Donal Trump) quen considerou que xa era momento para que Plutón volvera a ser coñecido como un dos 9 planetas do Sistema Solar, pero non porque teña un clima, unha atmosfera en capas, posibles compostos orgánicos, océanos líquidos e as súas propias lúas (como razoan os expertos en base ás evidencias científicas), senón porque así aprendeuse nas escolas.
“Durante máis de 75 anos, as escolas de todo o mundo, estudaron que plutón atopábase dentro do noso Sistema Solar como planeta”, afirmaba este científico.
Sen embargo, esta declaración non cambia nada oficialmente xa que, o seu razoamento é un pouco sinxelo (aprender algo dunha certa maneira, non significa que sexa o correcto e teña que seguir sendo así).

Ver las imágenes de origen

Realizado por: Nerea e Laura T. de 4 de ESO, C.

 

Azucres esenciais en meteoritos

imagen

No mes de novembro de 2019, un equipo internacional atopou azucres esenciais para a vida en meteoritos. Estes foron atopados en Marrocos e Australia. As rochas espaciais son condritas carbonáceas, un tipo de meteorito que representa o 5% de todos os que caen na Terra. Este descubrimento tacha da lista de compostos necesarios para a vida diversos azucres. Entre eles está a ribosa, esencial para o ARN (molécula que actúa como “mensaxeiro” entre o ADN e os ribosomas das células).

 Estes ingredientes, xunto cós dos demais xa tachados da lista, mellora a nosa comprensión da formación da vida na Terra, e danos evidencias de que non son compostos exclusivos do noso planeta. “A investigación proporciona a primeira evidencia directa de ribosa no espacio” dixo Yoshihiro Furukawa, da Universidade de Tohoku. “O azucre extraterrestre podería haber axudado á  formación de ARN na Terra prebiótica”

 O equipo fixo a análise dos meteoritos utilizando a técnica de espectometría de masas. Desta maneira identifícanse moléculas pola súa carga eléctrica e a súa masa. Aínda que é tentador, non se pode falar con todo rigor de azucres extraterrestres xa que, aínda que se ve moi pouco probable, podería ser que os meteoritos foran contaminados unha vez xa impactaran na Terra. De todos modos non hai que deixar pasar o pequeno fito astro-biolóxico. Cada vez vese máis posible a existencia de vida máis alá do Sistema Solar.

Bibliografía: www.nasa.gov , artigo de Bill Steigerwald e Nancy Jones

 

A pedra pómez, usos inimaxinables

A pedra pómez é un obxecto moi usado en campos como os de cosmética e dermatoloxía, pero tamén ten outros usos fora deses campos.

Para comenzar teremos que saber que é a pedra pómez, non? Pois ben,  a pedra pómez é unha pedra volcánica con diversas formas. Está formada por uns compoñentes que se xuntaron durante o arrefriamento dun magma de alta viscosidade, son resistentes ao frío e ao calor.

Resultado de imagen de piedra pomez

 Esta pedra ten múltiples usos. Eu poñerei aquí os que me pareceron mais rechamantes e os mais habituais. Nos comentarios podédesme por outros que vos parezan interesantes tamén.

1.Exfoliación da pel. A pedra pómez é un elemento estrela para os pes, ademais de exfolialos elimina os callos e as durezas que poida ter.

2.Depilación natural. Ademais do seu uso exfóliante, tamén está indicada para depilar de forma natural. É certo que non e aconsellable para peles demasiado secas, xa que pode resecar mais a pel.

3. Suaviza as asperezas na piel. Xa sexan manchas, calosidades, pel morta ou escamada, a pedra pómez tamén é un tratamento de frotación perfecto para eliminar todas as impurezas da pel dunha forma suave e sen facer dano.

4. Elimina as boliñas da roupa. Si, ademais de ofrecer tratamentos para a pel tamén se pode utilizar para quitar as boliñas que se forman nos xerseis de lá.

5. Retirar os pelos das mascotas. A maioría das mascotas encántanlles subirse os sofás, deixándoos despois cheos de pelos. Outra utilidade de este instrumento e quitalos.

6. Limpar o forno. Hay moitas formas de limpalo, pero unha de elas é esta. Se non queres utilizar produtos de limpeza, opta por raspar o interior do forno cunha pedra pómez.

7. Limpar o inodoro. Sabias que tamén serve para limpar esa zona amarela que se forma no retrete? Para iso, so necesitas pasar pola zona esta pedra mollada.

8. Sirve como difusor de aceites. Incrible! A natureza desta pedra tamén lle permite transformarse nun difusor de aromas.

E a vos que vos parece os diversos  usos que ten esta pedra?

https://www.promofarma.com/blog/belleza-cosmetica/todo-lo-que-no-sabes-de-la-piedra-pomez/

 

O misterio da estrela que está perdendo brillo.

Ata o momento, para os astrónomos, a estrela Betelgeuse era unha vella coñecida. Ista reside na constelación de Orión e é unha estrela xigante do tipo superxigante roxa, sendo 1400 veces máis grande cá o Sol. Sen embargo, ultimamente os vixiantes do ceo han observado algo raro: Betelgeuse brilla a metade do normal! Anque sexa unha estrela flutuante, unha variación tan grande podería ser sinal de que está a punto de colapsar. Se isto ocorrera, o noso planeta non estaría na zona de perigo e non nos veríamos afectados. Polo contrario isto sería unha oportunidade única para observar o fenómeno.

¿Que veríamos entón no ceo? Segundo creen os astrónomos, Betelgeuse brillaría 16 veces menos que unha lúa chea e 100 veces máis que Venus. O que faría que facilmente fose visible durante o día.

Fonte: ABC 02/01/2020

Image result for estrella betelgeuse

 

 

Un indicador de vida extraterrestre

Unha das principais investigacións que se levan a cabo é a busca de vida extraterrestre, e para eso necesitamos coñecer os indicadores de que hai vida noutros planetas. Polo momento encontráronse máis de 16000 pegadas que aparecerían coa existencia de vida noutros planetas, pero son moi poucos os que só se producen pola existencia de seres vivos, pois senón poderían aparecer como consecuencia de accións xeolóxicas ou outros medios nos que non participan os seres vivos. Outra característica esencial destas pegadas é que podamos atopalas desde o noso planeta empregando un  telescopio.

Unha sustancia que si que cumpre estas características é a fosfina ou fosfano(PH3), que é un gas incoloro e inflamable que arde só a 38 grados centígrados. Ten un cheiro similar ao do allo, solo que moito peor. Podes imaxinalo? Este gas prodúceno as bacterias anaeróbicas(as que viven en medios nos que non hai osíxeno) cando degradan materia orgánica. A fosfina é unha molécula moi sinxela(PH3) :

fosfima.jpg

A importancia que ten a fosfina é que se é atopada na atmosfera dun planeta rochoso significa que nel hai organismos anaerobios(que non necesitan osíxeno) polo que é un biomarcador. E ao contrario que outros marcadores, este soamente aparece nun planeta rochoso se nel hai microorganismos anaerobios. A esta conclusión chegaron os científicos tras investigar todas as posibles rutas químicas para formar fosfina a partir do fósforo.

Pero para que nos resulte útil para a investigación, temos que ser capaces de identificalo desde a Terra e para eso vaise utilizar un novo telescopio que será lanzado en 2021 xa que a fosfina pode ser detectada a 16 anos luz se a molécula é liberada á atmosfera nas mesmas cantidades que o metano se libera na Terra.

Fonte de Información: ABC Ciencia 

 

Atopado un método contra o cancro ó estilo do cabalo de Troia.

 

imagen

No cancro é difícil acabar coas células malignas sen danar ó resto das células sas, polo que os científicos levan tempo buscando outros métodos menos prexudiciais para a saúde dos pacientes, e parece ser que atoparon un que acaba coa célula dende o seu interior, o que fai recordar á estratexia tan coñecida como é a do cabalo de Troia.

O método consiste en introducir un catalizador camuflado nun exosoma (membrana que contén as características da célula da que provén), de modo que, xa no interior da célula, produce unha reacción química que libera o anticanceríxeno e mata á célula tóxica. Desta forma, as células sas que están ó seu arredor non sufren as consecuencias.

imagen

Métodos con catalizadores xa se utilizan na vida cotiá, como é o que empregan os coches para convertir os gases que saen del noutros menos prexudiciais para a nosa saúde.

Entón, se xa se utilizaban, formúlase esta pregunta: ¿por que non se probou antes?

A resposta é sinxela: é complicado atopar catalizadores e reaccións que funcionen, e tamén hai que asegurarse de que se leve ó interior das células adecuadas.

Este descubrimento supón un grande avance á hora de tratar con pacientes, xa que así non terían que sufrir os efectos secundarios producidos polos métodos de quimioterapia de hoxe en día, e esperemos que se leve inmediatamente a cabo para así garantir o benestar dos enfermos de cancro.

E vos? Que opinades deste descubrimento? Credes que se vos ocorrería algo similar? non dubidedes en dar a vosa opinión!

 

Descobren plásticos nos cerebros dos golfiños do Mar de Alborán

O descubrimento liderado por Ethel Eljarrat científica do CSIC no Instituto de Diagnóstico Ambiental e Estudos da Auga (IDAEA), revelou a acumulación de plásticos nos tecidos de mamíferos mariños, concretamente nos golfiños procedentes do mar de Alborán. Os científicos atoparon estes plásticos no 100 por 100 de individuos analizados e en diferentes tecidos como a graxa, os músculos, o fígado ou o cerebro chegando a concentracións de ata 25 microgramos por gramo de graxa.

delfines.jpg

Estes plásticos son coñecidos como compostos organofosforados e segundo investigacións poden causar danos neurolóxicos, disrupción endócrina, cancro e problemas de fertilidade. Os maiores niveles destes compostos foron atopados na graxa dos golfiños, mentres que os menores atopáronse no fígado. Dos 12 compostos detectados na graxa, 7 detectáronse tamén no cerebro, onde teñen maior tendencia a acumularse que en outros tecidos.

Estos compostos organofosforados tamén poden utilizarse como plastificantes, este uso e a gran cantidade de residuos plásticos mariños poderían explicar estes elevados niveis de organofosforados nos tecidos dos golfiños. Ademais, o mar Mediterráneo está considerado unha zona de acumulación de plásticos flotantes importantes (uns 423 gramos de plástico por quilómetro cadrado), outro factor que explicaría os elevados niveis de organofosforados.

arco-gibraltar-mapa-kBpH--620x349@abc_2.jpg

Fonte: Vozpopuli

Esta noticia paréceme moi interesante xa que trata unha das grandes preocupacións de hoxe en día, como son os plásticos e como afectan aos animais, neste caso os golfiños e ao seu medio.

-E vos que pensades? -Pensades que os plásticos teñen un efecto prexudicial ou inofensivo nos ecosistemas?

 

Inglaterra: Pegadas de Dinosauros do Cretácico, incluídas as escamas e as uñas.

Lin unha noticia que me pareceu moi interesante que falaba, como di no título, dun descubrimento. Este descubrimento foi en Inglaterra. Nel puideron observar unhas pegadas de dinosauros, dito doutra maneira: rastros fosilizados, dun mínimo de 7 especies diferentes.

Garras perfectamente visibles:

Garras

Estes rastros representan a colección máis detallada e extensa do cretáceo no Reino Unido.

O principal autor do estudio foi Anthony Shillito

CUESTIÓNS MÁIS DETALLADAS: foron máis de 85 pegadas ben conservadas de dinosauro descubertas entre 2014 e 2018 por uns investigadores da Universidade de Cambridge nos acantilados achegados a Hastings, ao sur de Inglaterra.

Acantilado

Estes de aquí son os acantilados onde foron atopados. As pegadas quedaron expostas neste últimos anos debido ás tormentas e á erosión costeira.

Esta noticia pareceume moi interesante. Considero que é impresionante poder ver os rastros dos dinosauros de fai tanto tempo, plasmados nas rochas, tanto as súas pegadas como incluso se poden observar as garras. Este descubrimento como moitos outros, permítennos comprender e así facer unha reconstrución sobre que formas de vida había antigamente.

Que vos pareceu esta noticia? Credes que foi fácil atopar estes fósiles?

https://www.nationalgeographic.com.es