O segredo da flor de loto.
No reino vexetal existe unha propiedade compartida por diversas plantas chamado o “efecto loto”. Que, de forma resumida é a capacidade de autolimpar sus follas grazas a unha tupida red nanoscópica con cualidades superhidrofobicas e dicir, que repelen o auga. Grazas a esta cualidade, descuberta polo botánico Wilhelm Bartlott, nos anos oitenta e noventa comezaron a desenvolverse os primeiros materiais biomiméticos, cabe indicar que a biomimética é a ciencia encargada de resolver problemas imitando a natureza, a través de modelos ou sistemas.
Penso que quizá non sexa casualidade que o loto sexa unha figura tan destacada en tantas lendas xa que ademais do seu potencial estético, serviu tamén como fonte de inspiración para o desenvolvemento de materiais téxtiles intelixentes que son nada máis e nada menos que o desenvolvemento de prendas capaces tanto de manter o calor e protexer o corpo, así como eliminar as bacterias, protexer dos raios UV, ata evitar lesións entre moitas outras sorprendentes funcións. Tamén é o suficientemente versátil para aplicarse en cristal, papel, silicona e hasta látex.
Ben, tamén vos contarei que as funcións e o estudo do efecto loto van moito máis lonxe xa que hoxe en dia os científicos creen que a súa tecnoloxía permitirá o manexo de células nai, xa que anteriores estudos comprobaron que o sangue así como os cultivos de células con proteínas non se adhiren á superficie. Tamén creen que podería contribuír ao descubrimento do “destino” das células nai, é dicir, o tipo de célula especializada na que se manifesta ao desenvolverse. Coñecer todo isto podería abrir moitas novas portas no campo da medicina e da ciencia.
fonte: Texas A&M Today
Tags: Biomimética, células nai